Jednym z istotniejszych sakramentaliów katolicyzmu jest krzyż benedyktyński. Uważa się, iż chroni on przed duchowym i fizycznym niebezpieczeństwem oraz niesie liczne łaski.
Krzyż benedyktyński i jego pochodzenie
Św. Benedykt był założycielem Zakonu Benedyktynów, obecnie zaś jest patronem Europy. Jest także patronem dobrej śmierci, dlatego też niegdyś medalik z jego wizerunkiem wkładano do grobów zmarłych.
Wzór krzyża benedyktyńskiego pochodzi z XVII w. z Niemczech, skąd rozprzestrzenił się w całej Europie. Na ogół jest on wpisany w medalik, na którego jednej stronie widoczna jest postać św. Benedykta, a na drugiej krzyż z literami. Medalik został zatwierdzony w XVIII w. przez papieża Benedykta XIV, a w XIX w. związano z jego noszeniem wiele odpustów.
Wygląd medalika
Na awersie widnieje św. Benedykt dzierżący w prawej ręce krzyż, a w lewej księgę oznaczającą Regułę zakonną. U stóp mnicha znajdują się kruk i kielich bądź mitra, symbole związane z jego życiem. Rewers zawiera krzyż, na którym umieszczone są pierwsze litery słów modlitwy św. Benedykta, ponadto umieszczone są one też na obrzeżu medalika. Modlitwy te broniły świętego przed pokusami oraz uchroniły przed śmiertelną trucizną.